Ἐπισημαίνει ὁ Κων. Ρήγας: «Ἡ βλασφημία κατά τοῦ Θεοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ συγχωρεῖται, ἡ βλασφημία κατά τῆς ἐπιρροῆς τοῦ Ἰεχωβᾶ δέν συγχωρεῖται; Δηλαδή εἶναι ἀνώτερη ἡ ἐνεργός δύναμις τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἰεχωβᾶ;».
Ὁ π. Σωφρόνιος Μιχαηλίδης, σχολιάζοντας τό «Ὅταν δέ ἔλθῃ Ἐκεῖνος, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν· οὐ γάρ λαλήσει ἀφ᾽ Ἑαυτοῦ, ἀλλ᾽ ὅσα ἄν ἀκούσῃ λαλήσει, καί τά ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν. Ἐκεῖνος Ἐμέ δοξάσει, ὅτι ἐκ τοῦ Ἐμοῦ λήψεται καί ἀναγγελεῖ ὑμῖν. Πάντα ὅσα ἔχει ὁ Πατήρ Ἐμά ἐστι· διά τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ τοῦ Ἐμοῦ λήψεται καί ἀναγγελεῖ ὑμῖν»(Ἰω 16, 13-15), ἐπισημαίνει: «Ἡ μαρτυρία αὐτή τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ καταπέλτη ἐναντίον τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ. Διότι παρουσιάζεται ὁ Χριστός ὡς ἀπόλυτος ἰδιοκτήτης παντός,